Alles over stikstof

Auteur Jules de Vries (12 november 2019)

De Past Rotarians waren afgelopen dinsdag 12/11 uitgenodigd voor een avondje stikstof. Verheugd dat de jonge Rotarians ons hebben uitgenodigd omdat zij ervan overtuigd zijn dat de ‘ouwetjes’ nog helder genoeg zijn om die ingewikkelde materie tot zich te nemen.

Een interessante avond, die de huidige problematiek rond het vergunningenstelsel duidelijk maakte.

Regine, nogmaals dank voor de uitnodiging en moet je vaker doen.

Verslag: Onderwerp van vanavond is de stikstofcrisis. Vincent Quist vertelt er iets over vanuit zijn eigen ervaring als bouwadviseur en heeft IDDS uit Noordwijk uitgenodigd voor een theoretische onderbouwing. IDDS ( Industrial Design and Development Services) is een technisch adviesbureau dat alle disciplines in huis heeft om tot een integrale advisering inzake bouwprojecten te komen. De stikstofdepositieproblematiek is onderdeel van hun adviespraktijk.

Vincent vertelt over een tweetal projecten waar door de Raad van State een streep is gehaald: een project om drie voetbalclubs samen te brengen op één terrein, een project dat de duurzaamheid ten goede zou komen en bovendien ook nog eens zou bijdragen aan het onderling verbinden van twee natura 2000 gebieden en een spothalproject, waarbij de oude sporthal zou worden afgebroken en de nieuwe veel milieuvriendelijker zou zijn.

Beide projecten vielen onder de afgeschoten PAS vrijstelling en werden opgeschort omdat ze niet voldeden aan de regels. Die regels stellen, dat projecten als project stikstofdepositieneutraal moeten zijn. Dat is vrijwel geen enkel project, omdat je altijd zit met kranen op de bouw etc. en die geven nu eenmaal stikstofoxiden af, dit ondanks het feit dat eenmaal uitgevoerd de resultaten van de projecten de stikstof depositie juist doen verminderen; maar dat telt niet, alleen het projecteffect mag meegewogen worden.

BIZAR

IDDS geeft bij monde van Jan Breukelman een aantal cruciale data in deze crisis aan:

29-05-2019: PAS is afgeschoten
16-09-2019: de nieuwe AVIUS calculatiesystematiek is vastgesteld: je weet nu in elk geval hoe je kan rekenen aan stikstofdispositie.
25-09-2019: Advies commissie Remkes: hoe gaan we verder met de oplossing van de crisis
04-10-2019: brief van de minister van Landbouw je mag wel beperkt compenseren met uiteindelijk projecteffect.

Wat is de reden van maatregelen om de stikstofdepositie te beperken:

Onze atmosfeer bestaat voor 80% uit zuivere stikstof ( N2) ; stikstof op zich is dus geen probleem. Het gaat om de uitstoot van stikstofoxiden. Dat zijn eigenlijk meststoffen. Deze hebben tot effect dat schrale gronden vruchtbaarder worden en plantensoorten die alleen kunnen bestaan op schrale grond minder kans hebben. In Europees verband is afgesproken daar iets aan te doen; elk land moest zelf normen opstellen en Nederland heeft strenge normen opgesteld. De toepassingspraktijk bleek juridisch echter niet houdbaar en nu zit het hele land op slot.

Vervolgens gaat Jan diep in op de normen, de toepassing van de normen, op welke omgevingsstraal de uitvoering van bouwprojecten effect hebben en wat de effecten van afzonderlijke projecten hebben op de stikstofdepositie in nabijgelegen naturagebieden. Hij citeert prof. Friso de Groot van de universiteit Delft: het effect van één woningbouwproject op het nabijgelegen naturagebied is gelijk aan één hondendrol die in dat gebied gekakt wordt dan wel een zakje pokon. Dit beleid krijg jij je schoonmoeder niet uitgelegd!!

De hebben ons vreselijk verstrikt in een onmogelijke regelgeving en bijvoorbeeld het Duitse systeem biedt veel meer mogelijkheden om tot een evenwichtige afweging te komen.

Een van de grote problemen voor de bouw is dat alleen het projecteffect gecalculeerd mag worden en niet het integrale effect van een project. Daar moet ook verandering in komen. Een tweede grote probleem is onze excessieve landbouw, verantwoordelijk voor meer dan 40% van de stikstofbelasting. Daar moet echt iets mee.

Het grote genoegen om 130 km/uur te mogen scheuren over de snelweg wordt ons, zo werd juist deze avond bekend, ontnomen, naast waarschijnlijk vele andere genoegens.
Maar zei de Franse Filosoof Michel de Montaigne niet reeds in de 16^e eeuw, dat “de meeste genoegens ons strelen en omhelzen om ons te wurgen”?? Het is daarom zaak onderscheid te maken tussen “natuurlijke” genoegens en genoegens die uiteindelijk je dood versnellen, aldus de Montaigne.

En het is uiteindelijk aan de politiek dit onderscheid aan te brengen. Rotaryclub Sassenheim wenst ze daarbij veel wijsheid.

Regine dankt de sprekers voor hun fantastische bijdrage, die een levendige discussie opleverde en Hans bedankt de club namens de Past Rotarians voor de uitnodiging.

We begeven ons naar de bar, waar vele genoegens, waarvan we zeker menen te weten dat die ons niet wurgen op ons wachten en waar nog lang nagepraat werd over stikstof,