NOORWEGEN september ’22. Adriaan Douwes doet verslag

Flitsvakantie van 39 past Rotarians in het zuiden van Noorwegen. Koninklijke Beuk verzorgde de busreis met de voortreffelijke en vindingrijke chauffeur Peter van Oosten en met Rob Ratelband als de immer goedmoedige en sfeerbepalende tourleader namens de Federatie.

Vindingrijk. Gewapend met enige Noorse talenkennis lukte het Peter om de douaneverplichtingen te minimaliseren en dat scheelde veel oponthoud bij de boot, zowel in Eemshaven als in Kristiansand.

Sfeerbepalend. Rob bleef stoïcijns bij tekenen van beginnende bejaardenpaniek, constateerde ‘chaos’ en sprak ons dan geruststellend toe. Later, bij het slotdiner in hotel Clarion zou hij, op de mondharmonica begeleid door Freddie Klompsma, de nieuwe Past Rotarians schlager: ‘Het half getande PR-wiel’ voorzingen.

In de bus bij onze boot

Zondag 11 september verblijdt ons met stralend weer en we maken, zo van de boot, een rondrit door Kristiansand en omgeving. De Nederlands sprekende gidsmevrouw vertelt onderhoudend over de traditionele houten huizen, de rotsachtige landschappen en de boreale bossen van sparren en berken. En ook dat Noorwegen sinds de vondst van olie en gas het rijkste land is van West Europa. De lonen zijn er dubbel zo hoog als in NL, de prijzen ook en dat hebben we gemerkt.

De bustocht eindigt bij een enorme houten villa, Gimie Gárd Manor waar 2 jonge gidsen ons opwachten. We beginnen in de kelder, het armzalige onderkomen van het vroegere personeel en schuifelen door keukens en kamers die met hun onaantrekkelijke interieur iemand doet opmerken: ouwe meuk.

Dan maar in de zon op de patio met fuchsia’s en oeroude bomen Het is tenslotte een rustdag en we zijn moe.

Zondagsrust bij 'Gimi Gárd Manor'.

Rond 17 uur zet Peter ons af bij het hotel. Het inchecken verloopt vlot want is in feite al voor ons gedaan dus snel met de kaartsleutel naar de kamer. Nou ja, snel? Als de lift terugkomt staat het eerste liftgroepje er nog in want kan de juiste kamers niet vinden. Als dit tafereel zich herhaalt wordt de receptioniste om hulp gevraagd maar het arme kind weet van niks, is naar eigen zeggen beduusd door het grote aantal mensen dat zich bij haar zondagse balie meldt. De bejaardenpaniek slaat bijna toe maar dan daagt het besef dat de A en B optie te maken heeft met de splitlevel-indeling van het hotel en komt het toch nog goed en het voortreffelijke diner apaiseert de past rotarians.

Maandag 12 september is het trollenweer: laaghangende bewolking, regen en 14 C maar Peter brengt ons comfortabel 160 km landinwaarts richting Rysstad.

Met trollenweer ziet Noorwegen er desolaat uit.

Na de lunch met rendiervlees bezoeken we een blokhut, woning van een Noorse familie en 200 jaar later even ons onderkomen tegen de druipende regen. Een gidsman vertelt bij de centrale kookpot over de ontberingen van ver voor de tegenwoordige rijkdom door olie en gas.

Schuilen onder de blokhut

Dinsdag 13 september. Ons clubje rijdt naar Arendal, zo’n 60 km ten zuidoosten van Kristiansand, vandaag een zonnige route. De vele in de rotsen uitgehakte tunnels maken het mogelijk om de bestemming in een uur te bereiken. Daar voegt een Nederlands sprekende gidsvrouw zich bij ons om de citytour van commentaar te voorzien. Veel van haar onderhoudende commentaar ben ik vergeten maar deze niet: ‘voordat we de stad ingaan houden we een sanitaire stop. Ik heb het museum gevraagd of we daar mogen plassen’. Wij vinden dit een unieke reden voor museumbezoek en plassen dan ook in het overigens lelijke, betonnen gebouw ook al valt er niets te plassen. Gewoon voor het idee. Sommige mannen plassen acultureel in de bosjes. Vikingen!

Om 12 uur worden we losgelaten bij de haven van Arendal, een gezellige plek met tig restaurants langs het water. We strijken neer op het enige terras dat al in de zon ligt maar worden al spoedig verwacht in een chocolade atelier. Daar kun je zien hoe bonbons gemaakt worden. Dachten wij. Nee dus, ze worden er alleen verkocht. Noorwegen is nog niet zo vertrouwd met het fenomeen van buitenlanders die het land komen bekijken. Op borden bij bezienswaardigheden ontbreekt vaak een Engelse tekst. Dan maar naar de uitkijktoren die hoog boven de stad een mooi uitzicht biedt en daarna snel terug naar ons inmiddels geliefde terras bij de haven. Daar komt een optocht langs van stakende onderwijzers die loonsverhoging met 2,3% eisen. Het gaat er gemoedelijk aan toe. Mag ook wel want zij verdienen al 2x het salaris van Nederlandse onderwijzers. Maar ja, de prijzen zijn ook het dubbele dus wie weet zijn het wel werkende armen die in -uiteraard- houten hutjes het huiswerk van de kids nakijken.

Arendal, op de uitzichttoren

Past Rotarians op de kade voor 'ons' terras

In de hoop om goedkoper uit te zijn dan in het hotel, koop ik in het restaurant een fles witte wijn en dat was dom want kost hier ook 30 Euro in plaats van bij Albert Hein 5 of 6. Alcoholische dranken zijn ook voor de Noren duur. Dat moet wel, zegt de regering want anders zuipen jullie je lam. Ook Zweden volgt deze politieke protectie, zoals Nederland dat doet met tabak. Kan me wel voorstellen dat de Noren in hun dunbevolkte land bij trollenweer zich troosten met de fles. Vooral in het hoge Noorden waar het altijd trollenweer is. De suïcide-cijfers zijn er hoog en mensen worden met extra hoge salarissen naar deze contreien gelokt. Daar kan een dure fles wijn makkelijk vanaf. Of Wodka.

Met het van Mieke Brungers geleende bankpasje -mijn visakaart weigert dienst, daar zit de regering ook al achter- reken ik de wijnaankoop af. En betaal haar cash terug met Euro’s. Noorwegen is lid van de EEG maar niet van de EU en dus -nou ja- zijn Euro’s niet welkom. Waarom niet? De Noren zien deze unie niet zitten, zijn nog niet zo lang geleden ontsnapt uit die van Zweden en Denemarken en dus ligt dat gevoelig.

Om 19.30 uur zijn we terug in het hotel en zitten we aan het 3 gangendiner dat evenals

op de vorige avonden voortreffelijk is. Je krijgt er 2 x een wijntje bij. Er zijn natuurlijk ook mensen die geen wijn drinken maar hun drankjes komen niet ten goede van de wijnslurpers.

Er wordt geld ingezameld dat in enveloppen door Rob wordt uitgereikt aan het personeel en aan Peter onze chauffeur en fixer bij grensovergangen. Voor Rob is er geen speech want die houdt hij zelf.

De past rotarians aan het slotdiner

De eerder genoemde Rotary schlager ‘Het half getande PR-wiel’ wordt onder leiding van Rob en Freddie enthousiast meegezongen. Drie tekstregels: Ach we zijn nu rond de tachtig/Rotary verleden tijd/maar we zijn nog steeds eendrachtig.

Woensdag 14 september begint de terugreis met ms Romantica van Holland Norway Lines. Peter bezocht het douanekantoor en kreeg voor elkaar dat de club zonder douanecontrole in de bus aan boord kon. Fixer!

De overtocht duurde van 15.30 uur tot de volgende dag 10 uur want het Skagerak is breder dan je zou denken op grond van de schoolatlas. In Eemshaven weer in de bus, enkele mensen uitgewuifd evenals later in Zwolle en tenslotte in Noordwijk. Dit was een korte maar door de vele indrukken intensieve vakantie. Aanbevolen dus.

Hoofddorp september ’22